’t Is dinsdag vandaagDe spanning stijgtMijn billen samen geknepen’t Is onheil dat dreigtWaar gaat het naartoeDat vraagt iedereenWat heb je in pettoWaar wijs je ons heenJouw taal is je kracht Jij bepaalt wat wel en niet mag  Hoe klinkt je stem, wat is je klankHoe is je toon vraag ik me afStil in verwonderingWat is je klank, wat is je vonnis Je hakt er wel inMet enkel gebaarJou niet te horenDaar schuilt het gevaarZie ik het goedOp links en op rechtsZonder jouw woordenWordt alles gezegdJouw taal is je kracht Jij bepaalt wat wel en niet mag  Hoe klinkt je stem, wat is je klankHoe is je toon vraag ik me afGevoel van…

In haar schijnt de zon altijd Als het storm, als het vriest Als ieder ander de moed verliest In haar schijnt de zon altijd De maand duurt elke maand een paar dagen te lang Want niet iedereen wordt als een rijke vorst geboren Niet dat ze gekke dingen doet of verslaafd is geraaktMaar de strijd tegen de tijd wordt keer op keer verlorenTweedehands zoekt en vindt ze mooie dingenPas nog een tweezits-bank die ze gratis af mocht halen Dat kwam goed van pas want die van haar was opEn ze moest de huur van deze maand nog betalen In haar schijnt de zon altijd Als het storm, als het vriest Als ieder ander de moed verliest In haar schijnt…

Sanne pakt je vast, neemt je meeStralend in de ochtendzonLoop je samen langs de branding van de zeeZe heeft zowaar de uren afgeteldIs nog even lopen tochvoor we kijken naar de schoonheid van het veld Nu Sanne spontaan bloeitBenieuwd wat er zoal groeit Ze is er o zo op gesteld De meesten mensen plukken bloemenTrappen ze ook platWaar ze zich schreeuwend steeds vermoeienSanne, als ze niet krijgen wat ze nooit hebben gehad Sanne kent geen ‘moet’, het bitter kruidZoenend op het zonnig strandWaar ze fluistert, mij komt ‘mag’  beter uitZe spoort je aan om toch maar door te gaanDromend over wat er komtWaar de waanzin van de wereld hard kan slaan…

Ze kijkt terug op haar leven ‘s Ochtends in AvondzonZe heeft heel veel mogen gevenVanaf de dag dat het begon Als klein meisje aan haar moederAls zus aan haar grote zusAls vriendin aan haar vriendinnenElk afscheid met een kus   Eenzame winter, wit en zwartZe moet er niet aan denkenRaakt haar in haar hartAltijd maar alleen zijnContact is dat ze mistNiemand die nog een bezoekje brengtHaar hoop lijkt uitgewist Het leven liep wat andersDan dat ze had verwachtZe kwam jong in ons landWerd veracht Als moeder met haar meisjesHier niet met haar zusAls vrouw met haar lieve manElk afscheid met een kus Eenzame winter, wit en zwartZe moet er niet aan denkenRaakt…

Phileine, ja die kleineHaar haren in de windPhileine, straalt haar stralenAls speels en vrolijk kind Met haar mooie blauwe ogenHaar prachtig krullend haarLach die je betovert Phileine maak me blijZeg dat je van me houdtPhileine lach naar mijJe voelt zo intens vertrouwdZeg dat je van me houdtAls je maar van me Phileine trots en zekerNee sorry zegt ze nietPhileine zal je leidenBeschermt tegen verdriet Met haar zacht en warme handenHaar stijlvol liefste blikZal zij je omarmen Phileine maak me blijZeg dat je van me houdtPhileine lach naar mijJe voelt zo intens vertrouwdZeg dat je van me houdtAls je maar van me Phileine maak me blijZeg dat je van me houdtPhileine…

Waar wij staan, waar we voor vochtenWat wij hebben, stevig en sterkPrachtig plekje, waar wij wonenMaakt een sprookje van ons werk Waar wij zijn, waar wij genietenWat wij omarmen, tijd voor ons tweeNooit gedacht dat dit zou lukkenWel gedroomd, nachten aaneen De mooiste vreugde Is ons verheugen op wat komtIn de tuin van ons verlangenBlijft de liefde nooit verstomd In de zon, waar wij ontspannenWaar wij proosten, tot diep in de nachtOp ons leven en de toekomst Voelt zo veilig, zo vertrouwd De mooiste vreugde Is ons verheugen op wat komtIn de tuin van ons verlangenBlijft de liefde nooit verstomd Na het refrein van ons leven Op de brug naar ons gelukKijken we verder…

Als de schoonste zomer die wreed wordt verstoordDe blauwste luchten door bliksem doorboordAls de mooiste zon verwatert Wordt leven overleven Als de snelste panter die toch wordt gekloptHet grootste monster je grijpt bij je kopAls de sterkste ster stopt met stralenWordt leven overleven Ach mijn KootjeWat blijft is het gemis, de pijnMet immense snelheid legde jij het loodje KootjeAch ja, hoe dan ook, het had zo moeten zijn Als het kleinste kleine ons ’t leven ontneemtHet lichtste baken geen richting meer geeftAls de volste maan verduistertWordt leven overleven Als voor je liefste lief, het verzorgen stoptJe diepste droom wordt doodgeschoptAls de hemelse hel verdonkertWordt leven overleven Zolang de aarde draaien blijftLeeft…

Wat er gebeuren gaat, dat weet je alJe pakt me op, steeds net voordat ik valWaar we ook zijn, jij kent de weg Elke keer als ik het niet meer weetGeef jij het antwoord, je hebt het al beleefdDe branding is sterk, de rots ben jij, dat ben jij Dat wat ik doe, dat heb jij al gedaanDat wat ik zie, dat zie jij niet meer staanDaar waar ik loop, daar ben jij al geweestIk volg je steedsJij bent je tijd, je tijd ver vooruit Ben ik verblind en zie ik niets meer voor mePak je mijn hand, ik laat me leiden door jouJij bent mijn gids, maar waarheen maar…

Ingrid waar ben je, wat doe je Heb je ’t palaver wel goed voorbereidElke wind is ongunstig als je geen koers kentIedere wending ten spijt Ingrid waar loop je, waar ga jeStap uit de schaduw, laat zien wie je bentOns schip loopt zodra hard op de klippenAan lager wal, ongewenst Laat ons niet verzuipen nuLaat ons niet verzuipen Ingrid Ingrid waar sta je, waar zit jeKom toch naar voren, kijk goed om je heenHet roer moet echt om, het blok voor de klotenStaan we echt nu alleenWe kunnen het tij toch echt niet meer kerenVoor Pampus nu, ongewenst Laat ons niet verzuipen Ingrid Goud gekroonde zwanen vliegen overSchijtend op ons glimmend…

16 maart, maandagochtendHet hele weekend door gepeesdJe bent als eerste op kantoorAlsof je nooit bent weg geweestMaar voor Henk is het onvoldoendeTe laat en enzovoortEn je staat maar wat te starenZo vergeet je elk woord Als je ’s nachts dan niet kan slapenBen je klaar met Henks gezeikWeet je precies wat je moet zeggenHeb je eigenlijk gelijk 10 mei, zondagmiddagBij oma op bezoekBroze vingers pikken kruimelsVan de meegebrachte koekEn oma is vergetenWie ze is en enzovoortEn je staat weer wat te starenZo vergeet je elk woord Als je ’s nachts dan niet kan slapenKomt de taal je tegemoetWeet je precies wat je moet zeggenHoe je oma troosten moet Je puberende…