Sanne – liedtekst

Sanne pakt je vast, neemt je mee
Stralend in de ochtendzon
Loop je samen langs de branding van de zee
Ze heeft zowaar de uren afgeteld
Is nog even lopen toch
voor we kijken naar de schoonheid van het veld

Nu Sanne spontaan bloeit
Benieuwd wat er zoal groeit 
Ze is er o zo op gesteld

De meesten mensen plukken bloemen
Trappen ze ook plat
Waar ze zich schreeuwend steeds vermoeien
Sanne, als ze niet krijgen wat ze nooit hebben gehad

Sanne kent geen ‘moet’, het bitter kruid
Zoenend op het zonnig strand
Waar ze fluistert, mij komt ‘mag’  beter uit
Ze spoort je aan om toch maar door te gaan
Dromend over wat er komt
Waar de waanzin van de wereld hard kan slaan

Nu Sanne spontaan bloeit
Verstikt omdat er niets meer groeit
Ze was er o zo op gesteld

De mooiste bloemen zijn de dupe
Iets wat echt wel waarde heeft
Was ooit een boeiend, bloeiend landschap
Sanne, is als vlak water dat nu platter is dan  

Water blijft stromen 
Vindt altijd wel haar weg
Sanne, blijf verdomme dromen
Sanne

Dat alles ooit wel weer gaat bloeien
Heb vertrouwen, het komt goed
Omarm het schone wassend water
Sanne

Nu Sanne spontaan bloeit
Verlangt ze dat het wel weer groeit
Ze blijft er o zo op gesteld

Maar er groeit geen bloem meer op het malieveld
Nee er groeit geen bloem meer op het malieveld Sanne
Maar er groeit geen  boem meer op het malieveld Sanne
Nee er groeit geen bloem meer Sanne

Tekst: Marco Hulsebos
Muziek: Erik Neimeijer – Marco Hulsebos
© Legado 2022