In gesprek met Wouter Berns

IK DOE WAT IK DOE

Zijn atelier ziet er anders uit dan normaal. Er hangen natuurlijk schilderijen in de voor velen bekende stijl van Wouter Berns. Maar er staan ook een aantal onvoltooide werken die een ommekeer verraden. Iets wat nooit eerder zichtbaar was in het werk van deze Kamper kunstenaar.

“Alles begint met geven, geven en nog eens geven. Na geven begint het krijgen. Het is als loon naar werken.”, aldus Wouter. De altijd positief gestemde kunstenaar lacht ook nu in deze tijd voluit. Zijn glinsterende ogen verklappen dat er iets moois staat te gebeuren.

Iedereen heeft het kunnen zien in de Oudestraat. Na het vertrek van Schoenmaker Bolinde hebben Wouter en zijn partner Marieken Westerink keihard gewerkt om hun nieuwe huis, met op de begane grond een eigen galerie, gereed te krijgen voor het voorjaar van 2020. 4 April stond de feestelijke opening van deze galerie, genaamd Galerie Tripmaker, gepland. Dat ging natuurlijk even flink anders. “Ja, het is onze droom! Een eigen ruimte waar we mijn werk kunnen laten zien aan iedereen die daar behoefte aan heeft. Zonder daarbij afhankelijk te zijn van galeriehouders, die kunnen nogal eens bepalend zijn namelijk. In onze eigen galerie ben ik vrij. Zuur natuurlijk dat we eind maart moesten besluiten dat een feestelijke opening niet mogelijk was. Hierin volgden wij de maatregelen die voor musea golden. Na het wegvallen van de eigen expositie kreeg ik over nog vijf geplande exposities het bericht dat ze gecanceld of uitgesteld werden. Een paar lopende opdrachten van particulieren werden ook niet doorgezet.” De galerie is nooit echt open geweest zoals ze hadden gehoopt, het publiek bleef weg, de toeristen natuurlijk ook. Wel kregen ze enorm veel positieve reacties van de mensen die de galerie wel hebben bezocht. “Ook zie je vaak mensen lang stilstaan voor de etalage. Dat is mooi om te zien”.

Voor Wouter en zijn partner even slikken dus. Wouter had zich al wel voorbereid op een rustig eerste helft van dit jaar. De verbouwing, verhuizing en inrichting van de galerie kosten natuurlijk veel tijd en energie. “De eerste helft van dit jaar had ik gereserveerd voor de opening van de galerie, wat experimenteel werk en mijn andere passie, het schrijven van verhalen. Dat ontstond in 2012 toen ik, kijkend naar één van mijn schilderijen, me afvroeg wat er met de hoofdpersoon van het schilderij zou gebeuren als hij het doek zou aflopen. Dat was voor mij het startpunt om echt te gaan te schijven.” Zijn schrijversdebuut ‘Een hemel voor Theo’, dat begin december verscheen, verwijst naar zijn overleden vader. De novelle roept eenzelfde sfeer op als zijn schilderijen; het schetst een onvoorstelbare, maar niet onmogelijke wereld.

Een boek zonder plaatjes uitgeven, een bijzondere wending in de scheppingsdrang van de schilder. Niet ingegeven door corona, zeker niet. Het lijkt wel alsof hij meer wil gaan zeggen dan hij met zijn schilderijen kan doen. Meer wil geven dan de twee dimensies van een schilderij. Vele collega kunstenaars zullen dit waarschijnlijk een bijzondere stap vinden. Wouter is daar wars van. Vroeger schilderde hij als student, in ruil voor een jaar lang ‘dagmenu’, de grote prent op de achterwand van Eetcafé De Moriaan. Vele medestudenten keurden dit af, commercie zou vies zijn. Onafhankelijk kunstenaarschap past hier beter.

In zijn atelier staan schilderijen waarvan je niet direct zou zeggen dat dit Berns’ stijl is. “Natuurlijk heeft de huidige tijd zijn weerslag en invloed op mij als maker. Gelukkig heb ik de laatste jaren een aantal grote opdrachten mogen doen, dus is er financieel wat ruimte. Heb in het voorjaar ook de rust gevoeld om andere schilderijen te maken dan dat ik normaal doe. En dat is zeker te zien. Ook deze nieuwe schilderijen gaan we in Galerie Tripmaker laten zien. Ik ben oprecht heel benieuwd wat de mensen er van vinden. Maar veel invloed zal dat niet hebben, want ik blijf maken, blijf schrijven en blijf bovenal schilderen. Want alles begint met geven. Ik doe wat ik doe, omdat ik niet anders kan.”

De nieuwe schrijver kijkt natuurlijk uit naar de reacties op zijn novelle. Op uitnodiging van diverse organisaties geeft Wouter in deze tijd ook webinars, al vindt hij dat lastig. Online mist de interactie. Het gaat hem desondanks goed af en het geeft de nodige dynamiek in zijn werk. Wouter heeft alle vertrouwen in de toekomst en dat siert deze tripmaker.